Miasto obcych oczu...

Spod skrzydeł nocy
cień porusza drzewa
budzące pisklę czarnej toni
jak smyczek dźwięku oczu
nad stan umysłu mroku
zgubionej nuty z ciałem.

Chmury spadają deszczem
smakując w wargach krople.

Miasto jak kaptur twarzy
opada w głuche echo kroków
stając się w każdym tak bardzo obce…