Wspomnienie piękna

snują się w oddali
mgły zniekształcające obraz
już nie pamiętam jaka byłaś

uśmiech odsłaniający więcej niż powinien
serce radością przepełnione tak
że umieszczone musiało być na wierzchu
taniec
śpiew
ambitne rozmowy i słabe żarty

gdzieś w oddali widzę ich ruiny
stary pałac i komnaty
z innych stron zawiewają
niegdyś cenne woale

pamiętam że byłaś
najwspanialsza istota
miłość dla ludzi
zrozumienie i wsparcie

czemu odeszłaś

nie zostawiłaś wskazówek ni mapy
jak żyć