***
Smutne oczy i nic
tak bardzo już samotni
zniszczeni nałogami
zbyt wrażliwi by oddychać
Łzy z oczu nam ciekną
strumieniami ulewą
My, zuchwali leniwcy
My, zimni egoiści
zatraceni w autodestrukcji
ślepi na świat wokół
My, domagamy się szczęścia
nie robiąc nic w zamian
Autor
22 January 2014, 15:05
Ładnie napisane.
Najgorsze jest to, że ja czuję się i jestem względnie normalna, a otaczają mnie ludzie biegający goło, krzyczący o portalach.
17 January 2014, 13:42
Nie wziąłem pod uwagę że możesz pisać ten wiersz nad przepaścią. Jednak wyobraźmy że poradzisz sobie ( w co wierzę bo masz prawdę i bunt w sobie ) i miną lata kurz opadnie ,-jak wówczas napiszesz ?
Np.
Smutni ,sami ,
Niedojrzali
Jak kamyki na drodze
Po której jadą ciężarówki .
Słabi lecz pewni siebie
Przeznaczeni na zniszczenie.
Lecz instynktownie szukające
niteczki która ich wyciągnie .
......
Są tylko dwie ręce które potrafią pomóc
Dobroć i spokój.
Powodzenia rybko.17 January 2014, 10:40
Zarzucasz mi niedojrzalosc?
Przeszłam wiecej niz myślisz. Przykładowo siedze teraz w psychiatryku.9 January 2014, 14:44
Trochę połamaniec - ale pare wersów dobrych -ogólnie do przerobienia za 10 lat - jak autor nieco dojrzeje. Ale temat dobry.
