nic

słowiku
skrzydlata driado
z gęstwin malachitowych
wiosnę oddawałeś
ze swego
gardziołka

a ty
o jasna gwiazdo
zimna blada
dumnie zawieszona
pod kaskadą nocy

otuliłaś się
płomieniem bladym
i trwałaś tak
w ciszy i cieple

a ja-
„owiany we
wczorajszym
wspomnieniu”

gdzieś tam
opierałem głowę
o pierś mej
kochanki

i wsłuchiwałem
się w każdy
jej oddech
i w każde
drgnienie

i pozostać
tak chciałem
jak ty o zimna
gwiazdo niewzruszenie
każde wieczory
i ranki-
„ i tak na wieki”

-„lub zamknąć
zmęczone czuwaniem
powieki”

...duszą i prochem jesteśmy- my niby poeci