Technikolor

Słowem Cię zatnę
Jak kartka pusta
Myśli nie skryjesz
Pod poduszki rogiem

U brzegu snu
Wysnujesz te żagle
Kaskadą dłoni tęsknej
Fale zmyjesz rankiem

Srebrnym blaskiem oparzę
Przez powieki ciężkie
Minionych dekad klęski
Przegnać sobą zdołam