Styczniowe niezapominajki

Adnachiel... i odczaruj się nigdy;)

Grześ... teraz już jest:)

A ja jak zawsze zakochany w Twoich wierszach :)

Ewo, to bardzo wiele... ;)

Adamie, skoro serwujesz takie przystawki już marzę o deserze;))

Gerard, Ty jak zawsze rozpieszczasz cieplutkimi słowami, w sam raz w taki mroźny dzień.

Dziękuję Wam i miłego popołudnia życzę;)

Podziwiam Cię Madziu...za te magiczne metafory i za nadzieję, której czasami mi brak...
Czytając jednak Twoje wiersze choć na chwilę otaczam się zasłoną piękna i uśmiecham się i już jest dobrze...:)

by zrozumieć naprawdę coś co się wiedziało, ten karmazynowy blask słońca i łzawy potok kropel deszczu, by zrozumieć że to nic ...taki mały epizod życia na zawsze zamknięty w nieśmiertelnej duszy ...powiedzenie "żegnaj" i "witaj" zarazem by móc rozliczyć się samemu ze sobą ...zburzyć ten mur stawiany przez los, w spokoju dać mu runąć ...już na zawsze ...nie, nie chcę znać jutra, wystarczy że wiem ...jesteś tam by pójść w kierunku zmierzchu ...

M. dla Twych słów moje są tylko przystawką ...:)))

kradnę i to wszystko co mam w tym temacie do powiedzenia:)