Słońce uwielbia te linie.
Promieniem maluje krzywizny,
Całuje rumieńce i blizny,
Ciepłem wędrując po mojej dziewczynie.

Objęte milczeniem
Czarne jeziora gwiazd.
W oknach miast kołysanki blask
I moje usta przy Twoim ramieniu.

Nocami w świateł ozdobie
Słowo "Jesteś " wybiega z dreszczem.
I jeszcze raz, i jeszcze…
Horyzont zamglony
Do snu kładzie pąki dłoni.
Jesteś taka właśnie mi i sobie.
Łagodny smakiem łez płomień,
Którym tak prosto pisze się wiersze.
Powietrze między domem a Bogiem.
Nic nie jest lepsze.

Quid Quidem