Słońce i Księżyc

Słońce jest takie samolubne.
Rano wstaje i łaskawie otula nas swymi promieniami.
A gdy się nami znudzi,
odwraca się do nas,
chowa się za chmurami.

A księżyc?
On jest zawsze z nami.
Jest bardziej ludzki niż niejedna znana mi osoba.
Nie lubiany,
nie kochany,
samotny,
zawsze w cieniu.
Przeorany przez czas,
pełen kraterów i chłodu.

Tylko wilk samotnie wyje do niego.
Wilk, który kocha,
który rozumie.
Wilk i księżyc.

Słońce i księżyc.

On mnie zrozumie.