bezimienna

skrywam twarz
po drugiej stronie
zimnego pulpitu
nikt nie wie

jak naprawdę
mam na imię...
patrzysz na mnie
przez iluzję nicków

nie udaję nikogo
kim nie jestem
a jestem sobą
pod wieloma
wytworami fantazji
wirtualnego bytu

wołam Cię
niemym głosem
nie ufając
już nikomu

anonimowość
zapewnia mi
bezpieczeństwo
choć z głodu
konam

łaknąc abecadło
ciepłej spójności
ogniwa