Obrażona wrażliwość

Skończyła się wena,
wrażliwość ma focha.
Pomiędzy duszą a sercem
stagnacja.
Prosiłam ją wprawdzie:
ustąp na chwilę.
Nie spodobała jej się
narracja.
Próbuję myśli pozbierać,
ubrać je dla niej
w słowa uznania.
A tu, niestety, biała kartka
z napisem:
Żegnaj! (Do odwołania)