Skąd biorą się te bezszelestne słowa
Dotykające z takim zapałem
Serce utulone codziennym bólem

Gdzie żyją te czyny
Wzbierające się coraz wyżej
Ponad powieki mojej rzeczywistości

Dokąd biegną te oddechy krótkie
Tonące z każdą sekundą
I odbijające się od głębi

Czym żywi się ten wzrok
Wołający o pomoc
Z krawędzi drugiego świata

Jak dotykiem rozprowadzasz
Te wszystkie rany w sercu
Od początku i na nowo

Z bezradnością bez zmysłów pochłonięta
I wiecznością zatrzymana