silvertree

ciemność lasów ukryta w świetle gwiazd
wszechobecna bezdeń
owinięta nicią iluzji

zszywasz ranę którą otwieram
słodko
wybrzmiewają końce odległych światów
gdy zamierają w piksele
eliptycznego księżyca

ten kamień wiele w nas zrywa
układając we wzór na szybie
porzuconej fabryki

schodzą bogowie
cybern.etyczni
ukryci w materii
ojcowie i zarazem dzieci
(nie)narodzonych geniuszy
śniących
wraz z nimi

zabijasz
igłą (bez)duszność pnia
w moich ustach