Fyrfl na piękny początek września

Sierpniowym zmierzchem lubię usiąść
Obok białej wysokiej lilii
O kilku wielkich kwiatach
Których aromat wręcz dusi
Mocą swojej doskonałości
Razem z nią odprowadzam
Zachodzące słońce
Przez Paryż Lisbonę aż po Maderę
A ono wdzięczne pożycza na chwilę
Pędzel od Salwadora Dali
I maluje nam sine i szare chmury
W pejzaż pełen plantacji Jeżówek
Jak na czarnoziemach Dolnego Śląska
Przeplatanych wstęgami pól nagietków
Słońce poczuło się artystą
I nie śpieszno mu w objęcia Chrystusa w Rio
A ja nie śpieszę się w objęcia Morfeusza
Więc przedłużamy tą chwilę
Aż na palecie z barw pozostanie
Tylko fiolet lawendowych pól Prowansji
A może to wrzosowiska Szkocji
Potem snuję Ciebie z pajęczych nici
Jak czeszesz grzywę karego konia
I wprzęgasz go w dyszel Wielkiego Wozu
Którym podróżuje Pani Noc
To ty tworzysz jej chwilę
W godziny nie zatarte w pamięci
A to sypniesz garść namiętności
W zaspane oczy kochanków
By jeszcze raz splotły się w grzechu
Ich ramiona i uda
Bo kochankom sen nie przystoi
Zaraz potem akuszerka będziesz
Poety rodzącego w bólach poemat życia
I nie znieczulisz go bo wiesz
Ze najlepsze dzieci poetów
Przychodzą na ten świat
Z cierpienia i poprzez ból
Ale jakież są życiodajne i ozdrowieńcze
Jeszcze na koniec złotym batem świśniesz
Ukręconym z mlecznej drogi
I popłyną roje perseidów
Spełnionych życzeń pełne - twoich życzeń
A teraz rozsupłuje te nici
I składam je w poduszkę snu
Twojego srebrnego snu
Mocnego zdrowego i trwałego
Jak ten szlachetny metal
Więc teraz śpij to piękno śnij

13.08.2014 r. sierpniowym zmierzchem dla ...Ty wiesz.