Siedzę sam wpatrzony w zdjęcie łamiącym głosem mówię sobie że jakoś to będzie że dam rade, wezmę się w garść ale to tylko bezsens jak deszcz co nie chce spaść na ziemie po suszy wyschniętą tęsknotą jak step mojej duszy...
Bardzo realistyczny piękny wiersz bo któż z nas nie patrzył raz w życiu ze smutkiem w sercu na czyjeś zdjęcie bo tylko ono nam pozostało -pozdrawiam :)