Nad rzeką.

Siadam wieczorem nad rzeką,
Zamykam oczy i słucham…

Choć cisza aż dudni w mych uszach
Wciąż słyszę jak bije twe serce
I ono mi wszystko zagłusza.
Choć chciałabym słyszeć coś więcej,
To nadal mam w głowie twe słowa,
Że tam mnie właśnie zabierzesz,
Gdzie można żyć zacząć od nowa.
Będziemy jak w barwnym folderze
Swe szczęście na nowo budować
I czas się dla nas zatrzyma,
Osnuje nas stubarwny woal.
Nieważne czy wiosna czy zima,
Czas dla nas się przecież zatrzyma.
Wciąż będzie jak w bajce, czy filmie,
Czy w jakiejś cudownej powieści,
To życie z mych marzeń powstało,
Więc pełne jest ciepła i treści.

Siedząc wieczorem nad rzeką
Zamykam oczy i słucham…

/Joanna/