Serce z żalu mi pęka,
tęsknota trawi duszę,
wylewam łzy codziennie.
Wiem, modlić się muszę.
To modlitwa już za ..., nie o ... .
Ta druga niewysłuchana.
Może mało gorliwa była?
Może za krótka dla Pana?
A może niegodna jestem,
by wola Jego inna była,
może nic nie rozumiem,
a może zbyt dużo grzeszyłam?
Nadzieję miałam na cud,
choć rozum wątpił i ją rozwiewał,
bawił się nią, sprowadzał na ziemię,
po czym znów w optymizm odziewał.
Być może limit cudów
mam już wyczerpany?
Wiem tylko o wyproszonych,
nie wiem, ile bez modlitwy
było mi danych.