Czuję

Serce mi pokrzepia niebo malowane,
obłoki jasne, ciemne
niedbale przez wiatr poszarpane.
Promień światła słonecznego
udaje księżyc, oświetlając Ziemię blaskiem nie złotym, a srebrzystym.
Realizm w achillesowej pięcie
mi cierniem, świst wiatru
orędziem uroczystym.