Jad

sen zatopił się w rozkoszy
szukam ratunku w uśmiechu nocy
smutek wypiętrzył się niczym fontanna nicości
chwile ukradkiem znów żądzą się światem

dusza w zalążku gniazda wieży
tu chcę dziś tkwić, gdzie wokół nagiej piersi
owinęła się z letkością bezszelestną, bezlitosną
czarna wstęga, cześć jej oddam kolejny raz rzęsista łzą

widać to tylko życia udręka
gdy kochać pragniesz …
a krąg węży brzydzi się słodką krwią