Menu
Gildia Pióra na Patronite

Zagubiona.

Schowana w kącie ciszy,
pokryta gromem słów,
podnoszę głowę - tak ciężko mi..
I patrzę w lustro dni,
tych przyszłych, gorszych, niespokojnych chwil!
brak mi tchu ..
brak mi sił ..
brak mi łez ..
To juz koniec życia jest?
Powiedz że nie.
Wszystko na nie,
Dlaczego ucichł melodii sens?
Nie liczę już spadających gwiazd,
nie wierzę już w horoskopów głupi świat ..
nie znaczy nic,
co wszystkim miało być ,
bo po co mi złudnej nici, ochrypły krzyk?!
I wspinam się po szczeblach spróchniałych drwin,
i błądzę w labiryncie pootwieranych drzwi -
złudnie ukazujących nadchodzący świt.
Nie słuchaj, nie płacz,
nie szukaj ..
we mgle słonecznej nieczego nie szukaj.
Tam tylko echo odbija się,
bo odwagi brak
by dostać się przez liczne szpary zyciowych krat.
nie pomagaj mi,
przez szept,
przez dotyk
spojrzeniu kryjącym milion lśniących łez
nie szukaj mnie,to zbyt trudne jest.

4387 wyświetleń
55 tekstów
1 obserwujący
  • Nutka67

    18 August 2010, 23:23

    Ma w sobie klimat. Podoba mi się zakończenie.

  • 17 August 2010, 18:20

    dziękuję ślicznie za radę ( z której chętnie skorzystałam! :) ) ..
    chciałabym podziękować wszystkim za komentarze do wierszy - na prawdę to się dla mnie liczy - dodaje otuchy i chyba odwagi do dalszego pisania ;))

  • 17 August 2010, 17:31

    Piękne wiersze piszesz Ewelino:)

  • awatar

    17 August 2010, 17:19

    Ładna całość, czytelna z emocjami, pozdrawiam +

    "i błądzę w labiryncie poplątanych drzwi -
    otwartych lecz złudnie ukazujących nadchodzący świt."

    może lepsze byłoby

    i błądzę w labiryncie pootwieranych drzwi -
    złudnie ukazujących nadchodzący świt.

    "poplątane drzwi" nie przemawiają, ale ...