nieparzyste

Jeśli faktycznie tak jest, robię to z wielka przyjemnością, Milluś. ;)
A Tobie dziękuję za uwagę z jaką poddajesz się tym pieszczotom i wszystkie wpisy, za którymi nie nadążam:)

....rozpieszczasz Nas Madziu swoją umiejętnością pisania...:*....

Szpulko, cieszę się, że Ci smakowało, zapraszam na kawę;)

Natalio, dziękuję za te słowa na wyrost, które motywują jak nic innego.

Pozdrawiam Was serdecznie!

Bardzo lubię pyszność słów, które układasz w wiersz.

I w tym cały ambaras, Mirku;)

M., Zostań!;) Albo jedź!
Zazdroszczę Ci, zabierz mnie ze sobą, choćby w kieszeni tej niebieskiej koszuli;)
No i wróć szczęśliwie!

Czasami nie powinno się odchodzić.
Ja bym został :)
Choćby po to, by czytać takie wiersze.
Ale tymczasem muszę iść się pakować, bo wieczorem mam spotkanie ze św.Ojcem Pio [!!!]
Będę chyba na końcu kolejki, ale przecież to ostatni będą pierwszymi :)
Tak. Założę niebieską koszulę :)

Ach te nie sparowane odrębności.

dziękuję, że je wyłowiłeś, Łukaszu, pozdrawiam;)

Subtelne wynurzenia :)