Nasze ogrody pełne kamieni
Rzucane kamienie tak wielkie
mogę je tylko przytoczyć
I odłamki ściskając w dłoni
próbować wziąć się w garść
Z ludzkiej pogardy zbudowana
Iskrzę trąc skała o skałę
I zajmuję miejsce
korzystając z drogi
do której inni uzurpują prawo
Potknęłam się o kamień
tuż nad przepaścią...
Położę tam węgielny
KAMIEŃ
pod drogowSKAZY
"Jesteś częścią ścieżki"...
276 042 wyświetlenia
2561 tekstów
190 obserwujących
8 October 2020, 13:33
Tak, to jest ciężki wiersz, nie wiem czy od kamieni, które pozbierałam, czy tych które już miałam...
Każdy postrzega rzeczywistość poprzez swoje skazy, rzucamy w innych kamieniami, gdyż pragniemy się ich pozbyć...
A tak naprawdę człowiek, który się szanuje, rozwija, szuka, słucha, nie potrzebuje kamieni, gdyż rozdaje akceptację😁
