Nocny kurs

Rzeko księżycowa powiedziałabyś
Choć szeptem, czemu tak jest,
Że początkiem staje się kres,
Kiedy mgieł snujesz mętne ślady?

Srebrzystym szalem wabisz puste serca,
Piszące wzrokiem bezdenny brak snu
I krople rodzisz w spojrzeniach bez tchu.
Nie wystarczy jedna. Chcesz więcej.

Płynę po tobie łodzią z cienia.
Galion Akity czujnym kompasem.
Dwie szarości nasze
I wioseł pluski wśród nocy milczenia.

Bez barw i świateł cały świat wielki.
Nurt wirami spija ruch czasu
Obok ciszy naszej,
W rejsie do naszej Iskierki.

Quid Quidem