Delta słońca
Rzeki co biegną ku słońcu
by rozpłynąć się
w pantomimie zachodu
nie wiedzą co je czeka
gdy noc przetnie nieba granice
biegniemy do siebie boso
nie patrząc - mimo bólu - pod nogi
nie czując ran które krwawią
nie troszcząc się o powody
znów poszliśmy zbyt trudną drogą
a może ten szlak to życie...
137 913 wyświetleń
1393 teksty
282 obserwujących
17 May 2012, 16:57
Adnachiel, cudownie jest móc znów Cię tu spotkać;)
Jolu, cieszę się, że Cię ujął:)
Ewo, miłość najlepszym anestezjologiem;)
Alice, fajnie, że zostawiłaś swój bosy ślad:)
Przyznam, że ręka mi się zachwiała nad tym wierszem...
Tym bardziej dziękuję Wam za tak ciepłe przyjęcie.
