odrodzenie

Piękne...
Czasami wydaje się, że jesienią wszystko zamiera, szarzeje, cichnie... a przecież są kwiaty, które dopiero teraz pokazują światu swą urodę...
Miłego wieczoru. :))

Tak, to poezja.

Kłaniam się :)

Adnachiel ty jak już coś napisze to naprawdę... oczy zaczynają się szklic wiesz:) Dziękuje Ci bardzo.

Aby odszukać Drugiego Człowieka, trzeba najpierw znaleźć utraconego siebie.
Są skrzydła, które uczą latać i serca, uczące kochać.
Też się czasem czuję nietutejszy. Ale zawsze warto wierzyć i czekać, by w naszym życiu pojawił się gość spóźniony - szczęście.
Odwzajemniam :)

Nie wiem jak to jest, ale ostatnio mam jakąś mieszankę rożnych chwil i myśli, może tak jest jak coś trzeba w sobie poukładać, skatalogować, odnaleźć.
Dziękuje za Wasze światełka, bardzo i przepraszam Was, ze ostatnio myslałam, ze to nic nie znaczy i nic nie zmienia. To nieprawda. Dziś wiem jak wiele to zmienia tylko ktoś nie chce bym tak to widziała i wyciąga najbardziej podłe uczucia.
Zawsze będę wdzięczna za skrzydła które latać uczą, a takich skrzydeł nigdy za wiele :)
Uściski dla wszystkich

Tak, bardzo piękny, skrzydlaty.
Czyli to, co nieloty takie jak ja, lubią najbardziej :))

Serdecznie pozdrawiam wszystkie Panie :)

piękny, ciepły, świetlisty krajobraz duszy
taką jesień pełną nadziei to ja lubię bardzo;)

zawsze światło rozświetli mrok a ten wiersz tylko to potwierdza;)..ciepełko zostawiam Iwonko;)