cierpienie twoim zaklęciem na życzenie własne

"I poczułem żal do losu, że jest życie - to prawdziwe"
nie pamiętam, kto to powiedział
ale tutaj na pewno by się podpisał
ja zresztą też
lewą ręką;)

Promień potrafi nas równo odciąć;)

a dokładnie?
na pewno lepszy niż "od patrzenia nic się nie zmienia" ;p

heh...dobry tekst to jest, dlatego zapadł w świadomości;)

no ja pozapominałem heh

Pamiętam ten promień z wcześniejszych Twoich myśli;)
Dla mnie to prosta , której jesteśmy wciąż aktywnym przekrojem...w którym mieszamy wszystko, np. to czego nie ma a co mną kieruje...

streszcza się wtedy na pewno pewna niezdolność własnego bytu
dystans streszcza skoro wszystko jest dookoła nas

taki okrąg, w którym jesteś w środku, dopiero gdy promień łapie do wszystkiego odpowiedni "dystans"

Streszczamy się "'pustką"...stanowimy moment pomiędzy tym co "niespełnione", a tym co "sobie obiecane"...

punkt widzenia, nie zmienia obserwowanego

uważam że jesteśmy cali pełni/puści i szukamy kontrastu, zmiany w - kolejno - pustce, pełni

braki wynikają raczej z niespełnienia obietnic jakie nakładamy na życie, a zatem z iluzji, w którą chcielibyśmy wierzyć
z niedocenienia siebie, i zazdrości o to co posiadają inni

mam ochotę na czekoladę, gdy widzę, że ktoś właśnie rozkoszuje się nią
na kochanie, gdy ładnie to wygląda w filmach

i wyjątkowo na prawdę, gdy czytam cytaty ;D

A co jeśli jesteś całą dziurą w pustce?