Bla...
Ręka w rękę
Rzuciliśmy się razem w przepaść
Potop otchłani
Ramię w ramię
Uciekliśmy wspólnie razem
Zawsze na zawsze kochając
W otchłani miłości
Stoimy na kruchych nogach
Chwiejemy się i pękamy
Oczy dłonie usta nieme
Toniemy w abisalnych myślach
W fantasmagorycznych snach
Obiecany koniec świata
Oddzielnie
Osobno
Marnujemy nasz świat
22 January 2014, 12:15
Nuntius: Dziękuję Ci bardzo... Moja grafomania to takie właśnie bla.... :))
Mateusz Sawczuk: Tracenie czasu z człowiekiem, który jednak wydaje się potrzebniejszy niż najpotrzebniejsze sprawy... Ale nie w łóżku, bo ledwo co piętnaście lat skończone mam... ;)Pozdrawiam,
Czerwona
11 January 2014, 22:12
Zdecydowanie nie "bla", ale przecież Józef K. w znaczącej chwili w "Procesie" powiedział równie banalne: "jak pies!", tym samym Kafka odarł nieco utwór z patosu...
A utwór powyższy o tytule "Bla" odczytuję jako "tracenie czasu z niepotrzebnym człowiekiem", prawdopodobnie w łóżku. Niby razem, ale każde "oddzielnie", "osobno" marnuje swój świat.