Wieczna
Raz w ruch puszczona słowem u Boga
rytmem dwóch światów stała się ona.
W szept jedynego imienia zaklęta
wraca och!krzykiem słodka zachęta.
Gwiazdy się skończą, Słońca świtanie
lecz ona nigdy grać nie przestanie.
Przeminie młodość, ciała ochota
ona brzmieć będzie jak surma złota.
Dwojga serc drganiem, w jeden rezonans
wciąż powtarzana mantra – aksjomat.
Płynie w nas nawet gdy jej nie słychać.
Taka jest naszej miłości muzyka.
marzec 2015
31 March 2015, 16:25
Eneido... A czy trzeba wszystko rozumieć? Czasem wystarczy po prostu czuć! :)
Serdeczności nicolo... światełko :)
31 March 2015, 12:48
zauroczona ostatnią zwrotką szczególnie,
wieczna muzyka..., niech wieczną pozostanie w każdej postaci...
serdeczności30 March 2015, 22:08
Posłuchać każdy może, to prawda, ale czy każdy zrozumie te tony? :) Oby każdy :)