Pytanie mnie dręczy ze świtem,
czy jesteś tak blisko czy daleko
ze swoim bytem,
gdzie odkłada się zapisem
czas twój na okładkach życia.
Ziemia wiruje bez celu
gdy nie znam odpowiedzi,
proszących głosów wielu
mądrych tego świata a nawet
pospolitej gawiedzi.
Dlatego milczę
i nasze zmarszczki liczę
na twarzy szczycie
a wyobraźnia taka biedna
gdyż nie ogarnia
ich cienia w objęciach
miłosnego uniesienia.
Smak księżyca onieśmiela
gwiazdy na dachu sklepienia
oraz wszystkie dotknięcia
ciepłem naszych policzków
smaku Twojego każdego zakątka
Mam wciąż to samo pytanie
z bukietów słów w pamiętniku,
Czy czarem swym
zmienisz mnie w perłopława,
by codziennie rodzic serce
perłowe z napisem
Twoje szczęście moja sława...
Nie szukam więcej pytań
gdyż znam odpowiedzi ,
uczucia zostają bez zmian
mimo szronu na głowie
i czasu od pierwszego spojrzenia.