Pustułki krzykiem walczysz ze świtem.
Mało kto rozumie,
Jak piękne to imię,
Światłem pachnące w tłumie .

Kruchymi skrzydłami nad ulicami
Rozdzierasz powietrze.
Na każdym ich centymetrze
Kwiaty znaczone bliznami.

Widziałem jak płoniesz
Samotnej nocy srebrem.
Chwyciłem w dłonie
Szarpiacą się z gniewem.

Taką Cię pokochałem.
Dziką, jak grzywa mustanga
Horyzont gnająca cwałem,
I zaprosiłem do tanga.

Razem bez ruchu tańczymy ze słuchu,
Ramiona dziewczyny jak szalik.
We wspólnych ust cichym duchu
Tańczmy tak do końca tej chłodnej sali.
Ciepło wilczych łap, ptasiego puchu
I miłość rzeźbiona w stali.

Quid Quidem