Dzika Myśl

Przyszła do mnie z nowiną
A ja spodziewałem się jak wyrocznia
Która właśnie zapomniała

Nie było zdziwienia
Nie było strachu
Było ciepło i był spokój
A myśl ta wędrowała po przedziwnych zakątkach duszy
Wędruje do dziś

Staram się tę myśl oswoić
Nie płoszyć jej
Nie więzić
Chcę ją dosiąść i zobaczyć, dokąd może mnie zabrać
Lecz ta tylko mnie zrzuca
I zamiast do gwiazd ponieść
W las ucieka
Bujam więc w obłokach bez niej