***

przysiadłeś na skraju mojego snu
przygryzając źdźbło trawki
poprawiałeś słomkowy kapelusz
spod którego wydostał się niesforny lok
szelki niebieskich ogrodniczek
opadały na biodra
jakby chciały je przytulić
lewym okiem
próbowałeś złapać słońce
ono jednak uparcie
bawiło się w chowanego na nagim torsie

było gorąco
niecierpliwie buzowała sodowa w butelce
odruchowo oblizywaliśmy usta...

trwało to może jeden przelot trzmiela
czuję
wciąż dogania mnie zapach
świeżo skoszonej trawy

Sylwia Pryga