Przysiadła na ławce myśl
skulona, postarzała, zapomniana
przyglądała się ludziom i czekała
może ktoś mnie przygarnie
jestem dobrem umysłu
spragniona ciepła i realizacji
czas pokrył ławkę kurzem
jesiennym liściem
zimowym puchem
skostniała myśl wciąż czeka
na kogo?
na człowieka!
czy się w końcu doczeka ?
historia dobrze znana
bezmyślność i głupota
na szczycie króluje
a myśl ?
myśl powoli odchodzi
niemodna, niewygodna
……………….