Odrodzenie

Przyjacielu drogi, co smutek na twej twarzy gości
Spoglądam na ciebie i widzę, że brak ci z naturą bliskości.
Pomyśl o zwierzętach co w norach czas spędzają,
Gdyż je ludzie straszą, osaczają i do nich wpędzają.
Teraz znów szczęśliwe są i na wolność wypełzają
Wychodzą, wylatują, wyskakują czy wypływają.
Teraz przyroda się odradza na nowo,
Jest znowu tak jak kiedyś, czas zatacza koło.
Warto więc spojrzeć w niebo, na drzewa
Stanąć, posłuchać, gdy ptak pięknie śpiewa.
I zamiast użalać się nad losem świata
Uszanuj, że w lepszej wersji do nas dziś powraca.
Zapamiętaj przyjacielu, że zło zawsze było i będzie
Lecz czas jest cykliczny, więc i lepsze jutro w końcu przybędzie.