Menu
Gildia Pióra na Patronite
Wiersz

Oratorium

Teksty z obrazami - Oratorium - Adnachiel
Oratorium - Adnachiel

przychodzę - po drogach nie równych
przygnany tęsknotą z najdalszych dali
Matko Boga-Człowieka
ja - dziecko Twojej Miłości

nie by patrzeć - w wieniec gwiazd nad głową
co piękność Twą wieńczy
lecz w ból zastygły łzami
jak żywicą duszy

skrzywdzona nad miarę
z włókien wszechcierpień Swą świętość tkająca
choć Ciałem z Twojego ciała - stało się Słowo

w morzu Swej głębi
rozproszone perły serc ludzkich
zbierz do skarbca Swych dłoni
lub je z nas wyrwij

jak cierń
z Chrystusowej skroni

101 347 wyświetleń
954 teksty
266 obserwujących
  • giulietka

    24 August 2021, 08:13

    To ja, totalnie urzeczona, tym razem tylko zostawię coś, co mi w duszy współgra:
    https://www.youtube.com/watch?v=7-npuNOsQ34

    Video 7-npuNOsQ34
    • Adnachiel

      26 August 2021, 15:11

      Pieśń jest przepiękna, dziękuję!
      Ukoiła nielota :)

  • Febus

    5 August 2021, 13:50

    ps. A co do zdjęcia to niesamowity widok, z bardzo bliska, widać, że to już jest po pożarze, czyli Notre Dame jakiej już nigdy nie będzie. Ale od czego mamy tu Ciebie :-)

    Pozdrawiam Cię serdecznie.

  • Adnachiel

    1 August 2021, 17:44

    Miło mi :)

    Dziękuję Wszystkim za odwiedziny, bonne soirée! :)

  • kati75

    31 July 2021, 06:30

    *nierównych. W wierszu tym tyle potrafisz zmieścić ,że cała ta głębia przekazu rozlewa się w serca nawet tych co nie wierzą.No ,ale tak tylko Adnachiel potrafi 😉Dobrej soboty🌻🌞🤗

  • Febus

    30 July 2021, 06:30

    Znów stworzyłeś wiersz, a ile wpisałeś w niego... Zaduma, ofiarowanie, aż na wskroś, aż go głębi.