Żal

Przy schodach wylał się żal
Na stopnie i po poręczy
Schnie teraz w słońcu jak sierść psa
Wylany zdaje się mniejszy

Podeszwy mych stóp
Nie mówią nic
Mimo że żal ich dotyka

Patrzysz to na mnie
To znów na drzwi
Nie muszę cię o nic pytać