Elegia
przez snu wiecznego tęsknotę
widać jak się Syn Boży nachyla
po skrzydła
dla zmartwychwstających dusz
niedomknięte oczy mrokiem pokrywa
kładąc na usta
najczulszy pocałunek matki
bo w tej podziemnej ciszy
tylko miłość jest żywa
15 February 2016, 10:56
Dziękuję.
Ten wiersz to mój hołd dla miłości i jej nieśmiertelności.
Jestem wdzięczny, że dostrzegacie w nim wyjątkowość.
Pozdrawiam również :)
13 February 2016, 18:06
Dziękuję, że zatrzymaliście się przy tym wierszu.
To ważne, że zdołał Was zaciekawić.
I że ja zdołałem :)
Serdeczności posyłam :)
4 February 2016, 13:53
Matka to imię Boga.
Czasem trzeba napisać wiersz o tym, co w nas krwawi.
Dziękuję za Twoje wzruszenie, które mnie porusza.
4 February 2016, 13:08
"Nad Twoją białą mogiłą
kwitną białe życia kwiaty –
o, ileż lat to już było
bez Ciebie — przed iluż to laty?
Nad Twoją białą mogiłą,
Od lat tylu już zamkniętą
— jakby w górę coś wznosiło —
coś, tak jak śmierć niepojęte.
Nad Twoją białą mogiłą,
O Matko — zgasłe Kochanie —
za całą synowską miłość
modlitwa:
Daj wieczne odpoczywanie"
Karol WojtyłaNie mogłam się powstrzymać... od łez i tego wiersza powyżej...