Menu
Gildia Pióra na Patronite

skrzydła.

przeszył mnie ból
tak cudowny, jedyny
odwróciłem wzrok w tył
nie dowierzając, że to już czas
unieść się trochę wyżej

zagryzłem zęby, teraz albo nigdy
spiąłem mięśnie, ból narastał
prężył się niczym kot
trawił..
jak ogień młody las
z którego uciekała
zwierzyna i Wszyscy Święci

a we mnie wszystko zostało
nic nie spłonęło
nie odeszło
nie wróciło
tylko ten ból
nauczył odwagi i wytrwałości

dzisiaj stroszę się w pióra
afiszując pełne skrzydła
ludzie wodzą wzrokiem z niedowierzaniem
a ja idę ku sobie
kopiąc po drodze kamienie
tych, co rzucali we mnie
bez winny

05.02.2013

16 289 wyświetleń
237 tekstów
71 obserwujących
  • Mała  Mi

    8 February 2013, 20:14

    Bardzo ładny :)

  • zugimihau

    7 February 2013, 21:49

    ilu czytaczy tyle interpretacji:)

  • misiek45

    6 February 2013, 01:21

    W wierszu jest coś takiego że przyciąga i z kolejnym czytaniem odkrywa się coś czego nie ujrzało się za pierwszym razem-pozdrawiam na dobranoc :))

  • zugimihau

    5 February 2013, 15:41

    Dzięki Natalio i Aniu;) pozdrawiam

  • Pechowa_

    5 February 2013, 14:11

    Ciekawy ciekawy :)
    Bardzo Mi się podoba...

  • Odchłań

    5 February 2013, 13:50

    trafia w sedno ... pozdrawiam

  • zugimihau

    5 February 2013, 11:50

    pazur musi być;]

  • Papużka

    5 February 2013, 11:14

    może zamiar miałeś inny...
    ale mi się podoba...
    zwłaszcza końcówka :)

  • zugimihau

    5 February 2013, 11:07

    źle to ułożyłem..miało być inaczej a wyszło jak zwykle:)

  • czarna mamba

    5 February 2013, 10:49

    fajnie sie czyta:)