Valle De La Luna
Przeszedłem przez horyzont
Minąłem zenit
Wchodzę gdzie mnie nie widzą
Byli zbyt przerażeni
Nie oderwali się od Ziemi
To wielki zaszczyt
Stojąc w dolinie
Przelewać księżyc przez palce złączone w kielich
7 August 2015, 02:12
Nicola.... szacunek dla Ciebie ale...
nie czytaj, tylko może - czuj tekst, co ?:).
Ja rozumiem, że chciałabyś przeczytać więcej. Ja też.
Autor zamknął w tych wersach wszystko co najlepsze.
Zrobił to precyzyjnie do bólu, z wyobraźnią i moim pełnym uznaniem.
Nie potrzebował do tego więcej słów. Oddał wędrówkę księżyca bardzo obrazowo i perspektywicznie. Bywa ona czasem niezwykle krótka i piękna.
Tak jak wierszu :)
W którym niczego nie brak.
6 August 2015, 22:18
Płonny trud - rozmowa z oświeconymi, za ciemno tu u mnie :) I nie żebym filozofował, ale siebie zrozumieć najtrudniej :(
6 August 2015, 21:24
przeczytaj swój wpis z 20:08, może w końcu sam siebie zrozumiesz, powodzenia :)
6 August 2015, 21:16
Doczepka została napisana w celu spuentowania/podsumowania całego tekstu i na doczepkę składają się 3 ostatnie wersy, jednak ostatni jest najważniejszym zwieńczeniem :P
I nie, nie jest dla mnie doczepką na siłę - źle to zrozumiałaś, bo komponuje się z resztą tak jak powinien, jednak jest młodszy niż reszta, to miałem na myśli :)
6 August 2015, 20:18
a po co ta "doczepka"? Dla jaj? Cytaty info, to nie kurnik :)
raz jeszcze powiem: ostatni wers wartościowy, dla Ciebie "doczepka" Szkoda...6 August 2015, 20:08
O dziwo ostatni wers był najbardziej 'na doczepkę'. Zresztą, dla mnie nie był najważniejszy jego poziom, a raczej myśli, emocje i wspomnienia z nim związane :)
Dziękuję również za celne spostrzeżenie, następnym razem postaram się bardziej :)