" Ożywić martwą naturę "

Przemijam różą płatki gubiąc
Spadam na Twoje dłonie
Płonę w nich cicho
Gasisz pożar starannie
Ty...
Ogrodnik czuły (nie)idealny
Bez zmarszczki jesiennej
W północy życia mego sennego
Potrafisz ożywić martwą naturę
Bierzesz mnie w ramiona
Otoczyć opieką starannie potrafisz
Dla każdego kwiata to wiele znaczy
Jestem cicha, spełniona
Łzę smutku zamieniam w słońca żar
Rozkwitam...kolejny już raz...
I Ciebie ożywić chcę, taki mam plan
Jak Feniks z popiołów powstaniesz
Słońce Twym bratem stanie się
Z każdym nowym dniem...
Łzę Twoją w uśmiech przemienię
Taką mam nadzieję
Rozkwitniesz jak ja...
Piękniejszy będzie Nam Świat

09.11.2020
11:42