Menu
Gildia Pióra na Patronite

Agnieszka

Przed lustrem stoi
jak cień,
potargane włosy
czesze...

a żal
owija jej szyję
niczym szal,
powoli zaciskając pęntlę.

Życie nie skąpi jej bólu.

Po ciernistej drodze stąpa,
kalecząc stopy do krwi.

Agnieszko!
otwórz okno.

Wpuść promyk słońca,
niech rozjaśni szarą twarz.

Podaruj uśmiech dzieciom,
w nich nadzieję wielką masz!

Tak łatwo się poddać wiem,
ale nie Ty
Ty jeszcze musisz żyć.

Agnieszko! - słyszysz?
woła Cię świat!
Nie zamykaj drzwi.

Spójrz!
Czy widzisz ten znak?
Tam... za zakrętem
czeka już...
lepszy czas.

27 415 wyświetleń
180 tekstów
11 obserwujących
  • aloya

    27 September 2012, 09:40

    Tak to prawda Agnieszko, dziękuję za komentarz, pozdrawiam:))

  • agniecha1383

    27 September 2012, 06:21

    Witaj:):):)nie jest łatwo wspierać osoby cierpiące z jakiegokolwiek powodu...na pewno i Tobie jest ciężko bo dajesz z siebie wszystko a myślisz że to wciąż za mało i chcesz więcej i więcej byle...pomogło...człowiek ma czasem wrażenie że nie spełnia tych oczekiwań wobec takiej osoby że zbyt mało pomaga...
    Twoja przyjaciółka wie i na pewno to docenia bo czasem wystarczy być blisko...przytulić ...być obecnym w życiu osoby która będąc sama nie zobaczyłaby tej iskierki nadziei którą dajesz Jej Ty i najbliżsi...dobrze że jesteś...masz więcej sił by tupnąć nogą i wręcz krzyknąć prośbą :żyj bo masz dla kogo!...Takiej osoby Jej trzeba...silnej pomimo tego że wewnątrz...sama już płaczesz...
    Wiersz-to krzyk rozpaczy ale i prośba by miała siłę do walki...
    pozdrawiam cieplutko i wspieram...

  • Gaia

    26 September 2012, 18:48

    Nie znam adresata, lecz chętnie się podpiszę pod tym wierszem :)

  • misiek45

    26 September 2012, 17:42

    Piękny wiersz podarowałaś dla przyjaciółki Jolu-pozdrawiam serdecznie

  • 26 September 2012, 16:10

    ładne
    pozdr.

  • Władysław Andrzej

    26 September 2012, 13:18

    Tak wpuść powiew wiatru i promyk słońca niech nadejdzie lepszy czas

  • aloya

    26 September 2012, 12:59

    Pięknie to ujęłaś Joanno, pozdrawiam:))

  • słoneczniki

    26 September 2012, 12:56

    A nadzieja czeka tuż za parawanem przymkniętych powiek...

  • aloya

    26 September 2012, 12:50

    dziękuję serdecznie:))

  • aloya

    26 September 2012, 11:59

    Staram się z nią dużo rozmawiać.