Menu
Gildia Pióra na Patronite

Światło

Próżne.. jedna i druga próżnością ocieka,
Dławią się tym, pędzą jak rzeka.
Ja nie wiem czemu ja taka ślepa,
Kiedy widać to jak ogień z daleka!
Pozwoliłam oswoić się tej Pannie,
Teraz leżę samotnie w wannie,
ciężko mi przyjąć do wiadomości,
Ze pokochałam zaledwie kości,
Jedynie moje wyobrażenie o całości,
A nie tę Część rzeczywistości -
mojej... Miłości...

Wiec czas zacząć żyć w teraźniejszości,
Pozbyć się tejże słabości,
Dążyć do spełnionej radości,
I wyraźnie już patrzeć w przyszłości.

1412 wyświetleń
16 tekstów
0 obserwujących
  • 21 March 2014, 00:19

    Dziękuję serdecznie za opinię, jednak zdaję sobie sprawę, że prostota rymów jest rażąca, użyłam jej celowo - oślepia jak słońce na bezchmurnym niebie, kiedy człowiek zbyt długo je podziwia.. Później ciężko widziec inną rzeczywistość kiedy plamka wciąż razi.. A jednocześnie jest piękna, bo dzięki niej możliwe jest życie na ziemi, jak dla duszy miłość.. Jednak źle 'wykorzystane' potrafią przynieść więcej szkód niż pożytku oczywiście, dlatego trzeba mimo wszystko zachować ostrożność i nie zatrzymywać się w jednym miejscu bez opamiętania, gdyż grozi to bolesna, zbędna ślepota..;)