Pragnienie

Pragnienie drugiej duszy i ciała, jakże człowiecze,
obudzone z pierwszym powietrza łykiem,
od narodzin po śmierć za nim się wlecze
Manifestowane coraz cichszym, aż niemym z czasem krzykiem
To pragnienie to łuku uczuć cięciwa,
czasem wpierw w rękach amora,
później szatana kusza mściwa
Pragnienie, później tęsknoty zmora
kiedy te noce, gdy sen nie nadchodzi
przez tęsknotę odpędzony
A później te dni, gdy słońce nie wschodzi,
bo każdy tęsknotą wypełniony