Na łące...
Pragnę kochać cię na łące.
Wśród trawy i kwiatów.
Pieścić twoje ciało gorące.
Dotykiem z zaświatów.
Pragnę całować twoje usta, oczy, włosy.
Nabrzmiałe sutki namiętnością.
I aby niżej mnie zmysły zaniosły.
Do miejsc zwanych największą rozkoszą.
Pragnę cię kochać na łące.
Słuchając ptaków melodii.
Połączyć usta gorące.
I zasnąć z tobą na wieki w łąkowej,miłosnej rapsodii.
18 August 2010, 21:22
Dokładnie tak Gerardzie...bo łączy nas przede wszystkim właśnie wspólne niebo...
18 August 2010, 21:12
Jesteśmy ludźmi...i jeśli łączy nas umiłowanie piękna wszystko samoistnie łączy się w jedną całość...w duszach naszych...gdzieś pod wspólnym słońcem...pod wspólnym niebem :)
18 August 2010, 21:08
Gerard?
A gdyby tak połączyć Twój wiersz z moim o łące moich marzeń????
Dopiero wtedy mielibyśmy podmiot i całą resztę..heh..
Znowu plus i uśmiech:))))++++++++++
16 August 2010, 12:19
Ładne pragnienie, czy aby z zaśnięciem na wieki, ja bym chętnie powtórzył taki erotyk, pozdrawiam +
