Cień

pozwól mi zdjąć pancerz bierności
by coś wewnątrz zadrżało
i burzą przeczuć gwałtownych się przelało

uwolnij posklejane stronice duszy
by życie złe chwile przekartkowało
ulecz mnie z zastygłych pragnień
niespełnieniem wewnątrz podszytych

pobudź westchnieniem
bym łykiem nie czekania mogła się zachłysnąć
obmyj stopy poranione
przez kry wspomnień
co już nigdy nie znajdą swego skupienia

i bądź mi wszystkimi zmysłami
nade wszystko
bom już nawet nie kamień
a marny jego cień

Autor

53 627 wyświetleń

414 tekstów

159 obserwujących

Akte
3 February 2011, 12:32
Grzegorzu uchwyciłeś kwintesencję całości, jakbyś czytał mi w myślach :)
pozdrawiam ciepło wszystkich i dziękuję za inspirujące słowa
Irracja
3 February 2011, 00:36
... "modlitwa" o wolność okazywania uczuć...
motylek96
2 February 2011, 23:21
Zachwyciłam się...pozostając pod wrażeniem.
Dario piszesz rzadko,ale doprawdy świetnie:))
Huaquero
2 February 2011, 23:00
Zabieram tę Poezję bezzwłocznie.
Uśmiech zostawiając :)
Papillondenuit
2 February 2011, 22:46
obmyj stopy poranione
przez kry wspomnień
co już nigdy nie znajdą swego skupienia
Przepiękny wiersz, urzeka mnie po stokroć...
Pozdrawiam cieplutko:)
Akte
2 February 2011, 21:47
Dziękuję za miłe słowa
pozdrawiam ciepło :)
giulietka
2 February 2011, 21:45
Cudny, ostatnia zwrotka dech zapiera...
Kradnę i pozdrawiam:)