Pozwól mi być.
pozwól mi być szczęśliwym
o nic więcej nie proszę
czasem zmęczone dłonie
mówią więcej niż usta
poparzone gorąca kawą
pitą o poranku
by szybciej otworzyć oczy
i mówić, że „jestem wolny”
opierając głowę o szybę w tramwaju
przemierzam wzrokiem stare kamienice
i ludzi tułających się po chodniku
a czemu by nie zacząć spoglądać
trochę wyżej niż wszyscy?...
ktoś starł uśmiechy z ich twarzy
jakby były zbędnym dodatkiem
ich życia
wolnego życia
nasze dusze krzyczą
krzyczą w niebo głosy
że już nie mogą, że już dosyć
i dalej nie pozwalają ustą
szeptać o przemocy
16.12.2012
16 294 wyświetlenia
237 tekstów
71 obserwujących
17 December 2012, 12:08
Ja tam Ci pozwalam Michale, i to bez prośby, no..;))
I szczęścia życzę dużo, co byś i innym rozdzielał..:));))A wiersz piękny !
