Pozor* miele ozorem,
goni za swym ogonem.
My istoty tak debilne,
gnamy także za nim.

Mało co ma znaczenie,
chwilą mądrości gardzimy,
lecz gdy moment nastaje krytyczny,
krzyczymy TO TYLKO POZORY!

Sami się w tym już gubimy,
wszystko się w raz zaciera.
Prawda staje się kłamstwem,
a szczerość -obelgą.

Nie żądaj od innych zbyt wiele,
gdy świat tonie w pozorach
wdepczą Cię zawsze w ziemię
i piachu nasypią do ust.

Milcz, niegodziwcu- wrzasną,
Ty jesteś fikcją.
My jesteśmy prawdziwi,
ludzie nad ludźmi.

* Na rzecz wiersza