Menu
Gildia Pióra na Patronite

Pokochasz

Poznasz kiedyś człowieka
Z sercem wielkim jak rzeka
Uczuć nurtem płynących
Znaków miłości dających
Z motylkami w brzuchu
Będziesz się śmiała do rozpuku
Szczęściem wszystkich obdarzysz
Zrobisz wszystko co wymarzysz
Stworzycie coś wielkiego
Jednością ciał znamienitego
Cieszył się będę razem z Tobą
Bo byłaś moją ostoją
Już nie będziesz wspominać
Tylko zapominać
Czas stracony
Łzami naznaczony
Kogoś dla ciebie obcego
Zimnego,wyrachowanego
Podłego i kłamliwego
Wspomnij więc czasami drania
I niech Cię miłość osłania
Przed kimś jego pokroju
Nie psując sobie nastroju
Być może nie umiałaś odczytać
Znaków ciała
Mowy działań
Bo drań ten kochać szczerze potrafi
Pewnie i jemu się przytrafi
Wasze obrazy się rozmyły
I wszystko skończyły

99 868 wyświetleń
1101 tekstów
40 obserwujących
  • gabaldon

    1 November 2012, 10:41

    Kochać prawdziwie,to także pozwolić odejść...i życzyć szczęścia..obojętnie z kim...
    Nie każdy potrafi być tak ....wyrozumiały...
    Czasem jesteśmy niezrozumiałymi egoistami....

    .......:)

  • misiek45

    16 October 2012, 10:22

    Agnieszka napisała wszystko co można rzec ,dodam tylko że świetny wiersz-milutko pozdrawiam;)

  • agniecha1383

    16 October 2012, 08:33

    Jaka ta miłość skomplikowana...czasem docieranie się zbyt długo trwa prowadząc do rezygnacji...rozpadu czegoś co już pięknem nie można nazwać...
    Podoba mi się wiersz...godnie podajesz w nim rękę na zgodę...godnie żegnasz...pozdrawiam