Menu
Gildia Pióra na Patronite

minięcia

poznałem kiedyś człowieka
był głuchy i niewidomy
pamiętam jego radość gdy padał deszcz
nieruchomą sylwetkę opartą o bramę rodzinnego domu
wieczornym schyłkiem

największym jego zwycięstwem było to
że rano mógł sam się ubrać i umyć
wziąć w ramiona siostrę nad grobem ojca
mówił: nie chciałbym już żyć
ale jest ona
i jej miłość

potem dowiedziałem się
że jednak zmarł

i gdy pytasz mnie po cóż poezja
poezja jest po to by nie zapomnieć jego oczu
uśmiechniętych jasnych
by raz jeszcze
spadał do nich tamten deszcz

28 855 wyświetleń
275 tekstów
113 obserwujących
  • giulietka

    11 September 2018, 05:51

    Kamilu, taka Poezja potrzebna jest każdemu na co dzień, [a dla mnie to nawet dwa razy dziennie;)]
    Pozdrawiam!

  • 9 September 2018, 18:56

    Może każdemu potrzebny jest choć na chwilę... "Rain Man"?
    Miłego wieczoru. :)

  • 8 September 2018, 17:46

    Człowiek o deszczowych oczach...