Powinności...

Dlaczego czarny twój wzrok znów tutaj gości
zamiast darować duszy odrobinę litości,

Zamiast zapomnieć o moich dłoniach
czule skaczących po twoich skroniach,
zapomnieć także o moim wzroku
którym czytam twe myśli w najszczerszym mroku,
zamiast zdusić wszystkie wspomnienia,
w wierszu tym szukasz snu ukojenia...

Czyżby twa dusza dostąpiła zwątpienia
wobec zwykłego zauroczenia?