lilie polne i ptaki niebieskie

Wiersz - sacrum, zdający się wręcz poręczeniem, dającym nadzieję na przezwyciężenie obaw człowieka względem świata zewnętrznego i tego świata, istniejącym ponoć w każdym z nas.
A estetyka kontemplacji tylko pogłębia tę pewność, że im noc mroczniejsza, tym jaśniejszy po niej świt nastaje.
Nie wiem czy dobrze odczytałem, ale kawa z Twoją poezją zawsze jest najlepszym początkiem dnia :))
Pozdrawiam :)

Madź, tak już mam... przeraŻAM. ;)

Piotr, tak mi się podczas porannej lektury Biblii wymyślił, fajnie Cię widzieć;)

Art, trafiony zatopiony, czasem Twoja przenikliwość mnie przeraża;)

Do Ciebie, do mnie, do człowieka, Jadwigo.

https://www.youtube.com/watch?v=mlwLlqnbIjE

Do kogo ten wiersz?

Czasem w obliczu kataklizmów, wojen, zamachów, nieszczęść prawdziwych i tylko przez nas wydumanych... zapominamy...
Dobranoc. :))

Ciekawy, taki powiązany z Biblią.

Prawie masz rację, Nikola, tyle, że ja przeoczyłam Twój komentarz, a nie zignorowałam, przepraszam Cię.
Nie czekam na nikogo, przychodzi kto zechce, z tym, co ma w sobie, dziękuję i pozdrawiam.

Grzegorzu, fajnie Cię tu spotkać, pozdrawiam;)

W związku z tym, że ignorujesz moje komentarze, nie zostawię tu ni jednego słowa tyczącego tekstu.
Cierpliwie poczekaj na tych, którzy przyjdą z "masłem". Tyle, że maślenie nie rozwija. Autor staje się powtarzalny, wręcz nudny.

Przemyśl to.

... gratulacje...

;-)